Ahmet Günbaş’a
güneşten önceydim
çiylendim çimenlere
yeryüzünden ve sudan
sesten ve ateşten önce
“cânım!” dedim kuşlara
çiçeklere, “cânım!”
orman, sis yeleğiyle
bambaşka bir bahçe
inan, yetmez ömrüm
rüzgârını biçmeye
dağ dili: bal, şerbet
bulutları kupkucak
geride çocukluğum
uçup gitmiş gençliğim
önümde yaşlılık yolu
her şey kısacık bir film
haydi dostum, yekin!
sökelim dikişini sevgisizliğin
sen pesten, ben tizden
söyleyip seslenelim
- yoksak, neyiz?
- varsak, neyiz?
