''Acının yoklamasını
alın ve gidin. Sadece, insan insana şiiri giydirmeli.'' ŞİİR DALI E-DERGİ
adını bilmedikleri bu daralmanın
içime konuk ettiği bu yaslı şehri
nedensiz terk ettiğim gün
kalbim, dedim
bana başka bir uzaklık sunma
hatırda tutulmuş bir kapı vardır nasılsa
tükettiğimiz ömrün dalgın uğultusuyla
birden bire yüz sürdüğümüz
alnımızda bir ölünün hürmeti
cebimizde kanamış bir diken
her şeyi biliyorsun işte
esmer bir çocuğun çırpındığı denizden geçen
sürekli uzaklaşan gecenin yarısıyım
her koşulda acılarımızı korumak gerek
nereye gidersen hep aklında kalsın su sesi
bir kuşun öyküsünü anlatan insan
döner yeniden evine
suyun yalnızlığı herkesin yalnızlığı kalır
söz alıp verir birine hayat
yazdan döndürülmüş yapraksındır artık
kime doğru yürür bu daralmış gövde
kırıldım,gövdem yalandır haritasında zamanın
kuruduğu yerde bitirecek şarkısını ırmaklar
kentler ardında kalacak bir karıncanın
ve üçüncü kişi bilmeyecek
bölüşürken durduğunu kalbimin
neye yarar herkes acısıyla aynı
hangi köz aşk sanmadan savurdu külünü
ömrümü uzadı sözcükler içinde tek harfin
sen bilmesen de bu aşka pervane oldum
