cambaz;
uzun sopa ve denge…
deniz kendi dalgasını yaratırken
cambaz da rüzgârla geçer dalgasını
yürür telde hüznüyle
yeni iklimler yaratır
yüreğini hoplatır zamanın.
hadi bu tel cambazının işi;
o emekçi
meydan okur havada ölüme;
ama tedirginliğim yer cücelerinden.
gözü hin,
sözü şeytan,
külahlarında iki cambaz;
tel tel içime işler
canım yanar kandırılmanın eşiğinde.
yağmur da bir cambaz;
belki baharlarda altın gibi
kışlara sert
yağar,
yatar,
arıtır;
sıkıntısını atar bulutların
cambaz ve yağmur…
ikisi de havada saf ve temiz
ikisi de emekçi…
bütün iş yer cambazlarında
oyuncuları kurnaz!
ah demeyeceğim,
keşke demeyeceğim!
hepsinden aldım payımı, üzüldüm.
ama umut tomurcuklarına dayanamam;
patlarken dal uçlarında
yüreğim bahar;
içimde daha yaşanmamış
güzel zamanlar var.
