gözlerim gül devriyesinde
geçmişin peçeli anılarına asılı
Çoçukluğumun şen yurt hanesinde, ilk doğa ana emzirdi aklımı. Sonra masallar, çocukluk yerleşkemin adresi. Geceleri Zümrüdüankanın yoldaşlığında dünya Babi`lin Asma Bahçesi`ydi.
Şahmaranın gözlerine vuruldum, ol yaşta bilemezdim her kadının içinde bir Şahmaran uyuttuğunu.
Kadınlardan çok düşlerini sevdim. Ondan sözün düşüne yasladım yüreğimi
...
delişmen gençliğim
ağıtların peşisıra gittiği
bir gül soykırımı
`Tek Yol Devrim`di `
yarını güzelleştirmenin adı
hala da öyle
...
gül soyluluğuyla tutunduk hayata
her ne kadar dikenli de olsa
tek sevdaya teslim olduk
o da teslimiyet sayılırsa
