Ne gün ışığı arar kendine ne serçe
yürekteki iz, tendeki gölge
El tutuşmak, yaslanmak bir sahile
başka bir yalnızlığın kalburüstü
açıyor gözlerini gecede
Küçük hüzünler tartımsız kelebek
Sonsuzluğa sığınıp geceleri sürgülemek
Saf çocukların masalı kaçak
Çirkinliğin sultasında
Ona gizli bir söylence gerek
Bitecek mi soyundukça çoğalan
Dar geliyor kendime biçtiğim
bu yangından elbise
