-Halim Yazıcı dizelerinden duygu ortaklığıyla-
zaman penceresinden yıpranmış bir güz geçiyor;
arkası kış biliyorum bu hüznün.
söz dinlemiyor ki zamane kuşları
mevsimden mevsime kanatları umut taşıyor.
nasıl duymam sokağın kalbinden
“sarışın çocukların müzikleri”ni
ah şarkılar halkla ne güzel,
ah şarkılar aşkla ne yüce!
afrikalar diliyle, asyalar, eskimolar…
hele bir de halim diliyle;
“kısa saçlı aşklar camdan bakıyor”
söz… bu yaz
akşamsefalarının arasından geçip
“AşıkhavaSineması”nda,
tahta iskemlede,
gözleri aydınlık çocuklarla oturacağım,
kirlenmiş yüzlere inat.
ay çekirdeği çıtlatacağım ay ışığına bakarak,
bir seçki sunacağım hayata sevgi sözlerinden.
söz biter mi şiirde,
aşk biter mi?
kim bilir kaç çocuk saklı
halim selim içimizde?
ancak şair söyler
güzel ince sözleri;
üzülür kalbiyle
“hangi çocuk hangi yaprakta öldü”ğünde;
çünkü çocuklar silahsızdır,
çünkü şairler silahsızdır.
yalnızken de kalabalıktır düşleri
“aydınlık bir gülücük”ten geçerken…
