A benim
köçekli köstek, has ibrişim A!
mercan
köşküm, sedefli yarim
bir
gölgeyeydi, bıraktım saatimi
gelene
geçene el ettim sonra
durdu
omzumda bakan herkesin akrebi
daha ısrar
yok! doldu şişemdeki zehir
böyle böyle
sevdim, bulutları süren çobanları
ve kedileri
sevmeye oturan adamları
ama bir
incelik çoktu bana, ördüm ölene kadar
ipeğime
dokunan herkesi karakelebek
doğurdum
kozamdan -bakın!
ölüsünüz
işte, hain kardeşliğin
iyilenen
toprağı kadar.
Ağlarsam
gülüşünde uçan kuş utansın
ağlamam
daha, giysilerimi katladım
aşkito
hayat, filan falan hayat
gönder
valizimi geriye, eskiyeceklerle
uçağa biner
atlarım paraşütümle
yüksek sesle
söylüyorum işte Ekmek!
fil
mezarlığına düşerim en kör yontucumla
işçiler
leylak bahçelerinde, arap sümbüllerinde
yolcuysan
denizi göreceksin demektir- yılma!
Oy sever
idim sevmedim, aldattım!
İki
silahşörden biri hâlâ ayakta
çok hızlıyız
Cavcavım, durma daha hızlı koşalım
karamuk
gözlerinde tükenirken hayat
vapuru metrodan yakalayalım
ben aşkı
şiir yazdırdığı için sevdim
yar bana bir
mendil!
şu gönül
sarayımdan içre bakan
kendine bir
yer beğensin çukurumda
A!
Karagözüm, A! şifon sözlüm
bazen güler
iken ölmek gerek
dudağımda
salınır çiçek oy
yar bana bir
eğlence medet
