keder köprüsünden geçen kavak yellerine hazır ol
sustuğun kibirlere yangınlar başlattı gelişin
bakışların dönüp kimseyi vurmasın beklerim ya
ürküttüğün yağmurdan da korkar oldu ahali
bulunduğun kentleri terk ediyor şimdi denizler
sis basmış içinin ah kuyusunu, oradan çığlıklar boşalıyor
bir kan kuytudur unuttuğum; gülüşün vururken damarlarım zonkluyor
erkenci bir sabahın yağdığı yağmur uykularıyım, bilirim
hangi mektubu açsam alev fışkıracak, omzumda kesik bir kol
bir tiyatro sahnesidir yine de emeğine sürtünen yaşlı aşk
yollar bizden aralanırken bir merhaba demiyor
bilmiyorum tarih misin, bir çeşme şarkısı veyahut ne
ben üşüdüm eyvah: gül yağıyor deli karlar üstüne!
